Recycling via massabalans kent vele gradaties
Grondstoffen zouden bij voorkeur zo lang mogelijk binnen de materiaalketen moeten blijven. Dat kan via mechanische recycling, maar ook chemische recycling heeft potentie. Steeds vaker wordt in dit verband gesproken over de massabalansbenadering. Maar wat houdt dat precies in? Verf & Inkt Magazine vroeg Chloé Joubert, expert in chemische recycling bij adviesbureau DGA, om uitleg.
(foto David Plas)
De massabalansmethode is een boekhoudkundig systeem dat wordt gebruikt om gerecyclede of hernieuwbare grondstoffen toe te wijzen aan eindproducten. Het product dat een klant ontvangt, bevat namelijk niet per se gerecyclede materialen. Voorstanders vinden dat het massabalanssysteem een stap vooruit is. Zij stellen dat het misschien nog niet perfect werkt, maar wel een pad richting circulariteit is, omdat het investeringen stimuleert.
Gradaties van vermenging
Om te bepalen hoeveel gerecyclede of hernieuwbare inhoud in een secundair materiaal zit, bestaan er verschillende methoden. De massabalansmethode maakt onderdeel uit van het bredere model ‘keten van bewijs’ (chain of custody). Dat model vergt veel administratie met het oog op traceerbaarheid. Chloé Joubert: “Er bestaan verschillende rekenmethoden die binnen chemische recycling worden toegepast, met uiteenlopende gradaties van traceerbaarheid van gerecyclede en hernieuwbare grondstoffen.”
- Physical segregation: Bij fysieke scheiding worden gerecyclede en fossiele input apart gehouden, maar ze hoeven niet per batch te worden gevolgd.
- Mass balance: Via de massabalans worden gerecyclede stromen gemengd met fossiele stromen. De inputverhoudingen worden altijd bijgehouden, maar de outputverhoudingen verschillen afhankelijk van de gekozen methode.
- Book & claim: Bij boek en claim worden certificaten voor grondstoffen verhandeld zonder fysieke koppeling aan de daadwerkelijke grondstof.