Passie bij jong én oud

Nigel Bowey en Martijn Dijkstra

In de oudere en in de jongere generaties zijn ze er volop: mannen en vrouwen die met passie en enthousiasme in de verf- en drukinktindustrie werken. Bij Korthals Lakfabriek (industriële lakken, meubelbeitsen, poeder- en vloercoatings) ontmoetten we er twee. De één net begonnen, de ander over een paar jaar ‘met pensioen’. 

Martijn Dijkstra is 24 jaar en sinds afgelopen augustus product- en projectontwikkelaar. “Vanaf het moment dat ik op de middelbare school scheikunde kreeg, wist ik al dat ik in dat vak verder wilde. Dus werd het uiteindelijk een studie aan de Universiteit van Amsterdam, waar ik eerst een bachelor en daarna een master haalde. Het blijft mijn ambitie om in de organische en synthetische chemie een academisch promotietraject in te gaan, maar het is ook nuttig om eerst in deze macromoleculaire omgeving ervaring op doen. Zo’n combinatie is namelijk heel goed voor de ontwikkeling van een chemicus.
Ik werk vooral in het lab, maar in een niet al te grote maar wel zeer ambitieuze organisatie als de onze, word je overal bij betrokken. Ook bij het overleg met klanten en leveranciers. Dat is leuk, superinteressant én leerzaam. En er valt ook in deze sector nog steeds veel te ontdekken door te spelen met elementen. Ik kan zelfstandig mijn werk doen en krijg veel verantwoordelijkheid. Maar ik kan ook altijd terugvallen op een hecht team ervaren collega’s. Waar ik trots op ben? Bij mijn komst lag hier het begin van een onderzoek naar milieuvriendelijke producten. Ik heb dat opgepakt en ben ermee doorgegaan. Inmiddels hebben we het recept van een mooie nieuwe lak, die zonder problemen in productie kan.”

Op 27 maart 1980 stapte de nu 63-jarige productieleider Nigel Bowey bij Korthals binnen. “Ik weet die datum nog zo goed omdat ik dit jaar mijn jubileum mocht vieren. Destijds kwam ik voor de liefde naar Nederland. In Engeland was ik opgeleid tot metselaar. Er was weinig werk in de bouw, maar ik had niet kunnen bedenken ooit nog eens verfvakman te zullen worden. Na mijn verhuizing heb ik eerst tweemaanden als uitzendkracht in een papierfabriek gewerkt. Toen zag ik deze vacature in de plaatselijke krant. Ik solliciteerde, werd aangenomen en groeide er vanzelf in. Spijt heb ik er nooit van gehad. Heb mogen meewerken aan alle fases die het bedrijf in de loop der jaren doormaakte.
Een enorme vooruitgang boekten we toen we eind jaren ’80 naar deze locatie verhuisden. Hier waren veel meer mogelijkheden. Het werk vind ik nog steeds uitdagend. Van wat in het laboratorium ontwikkeld wordt, maak ik met mijn ploeg een mooi kwaliteitsproduct. Geweldig om te beseffen dat wij wereldwijd een goede naam hebben en mogen concurreren met multinationals. Mijn werk is af en toe best zwaar; nu ik wat ouder word, merk ik dat vaker. Gelukkig is het team niet alleen ervaren, maar ook collegiaal. Moet er getild worden, dan houden ze mij een beetje uit de wind.”