Al 40 jaar de man met de gouden handjes

Louis Mathijssen (59 jaar) is meewerkend voorman bij Baril Coatings in Etten-Leur

“In de jaren ‘70 haalde ik mijn diploma‘s voor timmerman en metselaar. In de bouw kon ik maar moeilijk werk vinden. Maar bij een kippenboer in Wernhout kon ik wel aan de slag. In de ochtend kippen slachten en in de middag twee huizen en een slachterij op het terrein bouwen. Ook haalde ik mijn papieren voor slachter.

In 1975 startte ik op mijn 18e als plakker bij het toenmalige Farball Coatings in Etten-Leur. Het bedrijf had een grote order uit Irak ontvangen. Daarom waren er veel handen nodig om alle verfblikken van etiketten te voorzien. Ruim 15 jaar werkte ik als plakker en afvuller. Toen kreeg ik de kans om via VAPRO de opleiding voor verf en drukinkt te volgen. Dat was precies in de periode dat er veel meer aandacht kwam voor veiligheid en arbeidsomstandigheden. Na de opleiding heb ik mij tot een echte duizendpoot ontwikkeld. Of zoals ze hier weleens zeggen: als de man met de gouden handjes. Van plakken en afvullen tot zeven, verf maken en machines repareren: ze kunnen mij overal voor inzetten. Iedere dag is het weer afwachten wat we precies gaan doen met z‘n allen. Dat maakt het werk interessant en afwisselend. Orders komen binnen en vallen af, dus je moet iedere dag weer prioriteiten stellen. En wanneer een machine uitvalt, repareer ik die meteen. We moeten natuurlijk wel de afgesproken productie halen.

Wij maken hier met twaalf mensen vooral bouwverven van het merk Copperant. Ook voeren we voor het moederbedrijf in Den Bosch tollingactiviteiten uit. Zo maken en verpakken wij hier verf in hoeveelheden en verpakkingen van minder dan 20 liter. Tegenwoordig produceren wij veel meer watergedragen biobased coatings. Die zijn wel uitdagender om te maken omdat er veel meer grondstoffen ingaan dan bij oliegebaseerde coatings. Het mengproces luistert dan ook erg nauw. Maar ik ben er trots op dat ik zo een bijdrage lever aan het nog veiliger werken met verf én een beter milieu.

Ik vergeet nooit dat ik in 2003 om 16.30 uur naar huis reed en gebeld werd. De fabriek in Etten-Leur stond in brand. Kortsluiting in een heftruck zorgde ervoor dat het hele pand tot de grond toe afbrandde. Ik reed meteen terug om te zien hoe de brandweer de fabriek gecontroleerd liet uitbranden. Gelukkig lagen de verfrecepten ergens anders veilig opgeslagen. Door bemiddeling van de VVVF werkte ik vervolgens twee jaar bij verffabrieken in het hele land. In 2007 nam Baril Coatings de fabriek over en kon ik voor de nieuwe werkgever aan de slag. Maar ik moest toch wel even slikken toen het logo van Farball Coatings op de gevel ingewisseld werd voor dat van Baril Coatings.

De overname heeft op alle fronten echter goed uitgepakt. Baril besteedt veel aandacht aan het personeel. Wij waren vorig jaar niet voor niets Best Managed Company of the Year. Zo gaan wij regelmatig met z‘n allen op stap om leuke dingen te doen, zoals naar de Jeroen Bosch-tentoonstelling in Den Bosch. Ook is er veel ruimte voor zelfontplooiing en keert de directie aan het einde van het jaar regelmatig een bonus uit.

Vorig jaar mei was ik precies 40 jaar in dienst. Om het te vieren zijn wij gaan Chinezen en bezochten wij de musical Billy Elliot. De afgelopen jaren heb ik hier veel jongeren de kneepjes van het vak bijgebracht. Soms vertrokken ze helaas naar een ander bedrijf, maar ik hoop dat ik mijn kennis en ervaring tot mijn pensionering kan blijven overdragen.

Hoe ziet Louis‘ werkdag eruit?

Louis Mathijssen komt iedere dag rond 6.30 uur uit bed. “Daarna pak ik de fiets, met hulpmotor, om vanuit mijn woonplaats Wernhout in ruim een half uur naar Etten-Leur te fietsen. Dwars door de bossen, waarbij ik soms reeën voorbij zie komen. Eenmaal in Etten-Leur open ik het hek van de fabriek, schakel ik het alarm uit, en haal ik de krant uit de bus.“ Vervolgens zet Louis de branddeuren open en gaat hij de fabriek in.
“Eerst doe ik de verlichting aan en dan rijd ik de containers met poetsdoeken binnen.“ Nadat Louis zich heeft verkleed, kijkt hij op het planbord om de werkzaamheden voor de dag door te nemen. “Vervolgens pauzeren wij in de ochtend, tijdens de lunch en in de middag. Meestal rijd ik rond 17.15 uur weer op huis aan.“